مشاوره ازدواج : میترسم نتونم دوری خانواده ام را تحمل کنم

سوال:

سلام
من دختر 24 ساله ام. دو سال پیش تو دانشگاه با پسری آشنا شدم که یکسال از من کوچیکتره. هردو فوق لیسانس هستیم. من کارمندام و شغل خوبی دارم ولیایشون تازه درسشونو تموم کردند و سربازی نرفتند. شدیداً به هم علاقه مند هستیمبطوری که طی این دوسال بارها خواستیم از هم جدا شیم (البته پیشنهاد از جانب منبوده) ولی نتونستیم. خانواده ایشون در جریان هستند و موافق ولی خانواده من درجریان نیستند. البته مادرم تا حدی میدونن ولی بدلیل اینکه موقعیت من بهتر ازایشونه و اینکه خاستگارای با موقعیت خوب دارم و تکلیف کار و سربازی ایشون مشخصنیست و پشتوانه مالی خوب ندارن و همچنین بدلیل دوری راه مخالفند. وضعیت مالیخانواده من خوب ولی خانواده ایشون متوسطه. من با همه این مشکلات کنار اومدم. فقطیه مشکل داریم . اونم انتخاب محل زندگیمونه. من آدم فوق العاده احساساتی هستم ومیدونم دور از خانواده و مخصوصا مادرم نمیتونم. ایشون هم بخاطره آینده شغلی وپیشرفت و حمایت پدرشون نمیتونن بیان شهر من. بارها منو راضی کردند. مسافت سه ساعتهبین شهرامون هست ولی هرچی فکر کردم دیدم نمیتونم طاقت بیارم چون دوران تحصیلم کهدور از خانواده بود برام خیلی سخت گذشت. از طرفی نمیتونم به این رابطه پایان بدمچون اصلا نمیتونم فراموششون کنم و به کسی که قراره در آینده باهاش ازدواج کنمخیانت کنم. لطفا منو راهنمایی کنید

جواب:

سلام

اینکه شما می گی نمی تونم طاقت بیارم شاید بخاطراینه که زندگی بعد ازدواج رو با دوران تحصیلت مقایسه می کنی که بخاطر دوری ازخانواده خیلی بهت سخت گذشت اما باید عرض کنم این مقایسه درست نیست چون رفتن به شهرهمسر بعد ازدواج با تحصیل در شهر دیگه بسیار متفاوته چون اولا: با ازدواج، تکیه گاهدختر از خانواده به همسرش منتقل می شه یعنی قبل ازدواج دختر اتکاش به پدر مادرشهاما بعد ازدواج همسرش رو حامی و پشتیبان در ناراحتی ها و مشکلات می بینه و درنتیجه ارامشش تا حد زیادی به بودن در کنار همسره نه پدر و مادر، ثانیا: وقتی درشهر دیگه بودی دلبستگیت به پدر مادرت بود که در شهر دیگه بودند و در اون شهر دلبستگینداشتی اما وقتی ازدواج می کنی در شهری که هستی دلبستگی داری که علاقه به همسره پسجایی که عشقت اونجا است بهت خوش می گذره ثالثا: در شهر غریب منزلگاهی نداشتی که بهتتعلق داشته باشه اما در شهر همسر، منزلی داری که به خودت تعلق داره و درش احساسارامش می کنی رابعا: بخاطر وجود خانواده همسر که باهات انس می گیرند و بهت محبت میکنند احساس تنهایی نمی کنی بر خلاف اون شهر که فامیلی نداشتی خامسا: بعد ازدواجمثل ایام تحصیل به کار سختی مثل درس خوندن و امتحان دادن مشغول نیستی که سختیموندن در شهر محل تحصیل رو مضاعف کنه

پس بعد ازدواج بخاطر تکیه به همسر، و دلبستگی بهاو، و انس و محبت خانواده اش، و داشتن منزل و محل ارامش، و نداشتن مشغولیت سختیمثل درس خوندن، زمینه احساس ارامش در شهر همسر برات فراهمه مواردی که هیچ کدومش درزمان تحصیلت در شهر دیگه نبود پس مقایسه شهر تحصیل با شهر همسر کاملا نادرسته

البته شکی نیست که در کنار پدر و مادر نبودندلتنگت می کنه اما هیچوقت اونقدر نیست که زندگی رو برات طاقت فرسا کنه چون بر خلافایام تحصیل که درگیر درس بودی می تونی با هماهنگی همسر هر وقت بخوای و تا هر زمانکه بخوای به شهر پدر مادرت بری و پیش اونا بمونی تا دلتنگیت برطرف بشه مگر اینکهاین قدر ادم حساسی باشی که چند روز ندیدن پدر و مادر برات غیر قابل تحمل باشه کهبا توجه به اینکه چند سال بخاطر تحصیل از اونا دور بودی بعید به نظر می رسه که اینطور باشی

ولی بازم محض اطمینان عرض می کنم اگر بازم میترسی که نتونی تحمل کنی با خودت فکر کن و ریشه سختی ایام تحصیل رو مشخص کن که ایا سختیایام تحصیل بخاطر دلبستگی تو به پدر مادرت بوده یا اینکه سخت بودن اونجا بخاطر مواردیکه عرض کردم مثل شرایط سخت محل تحصیل و نداشتن انس و الفت و دلبستگی عاطفی بوده کهاگر اولی بوده باشه یعنی دلتنگی عامل سختی بوده و فکر می کنی با نقاط مثبت شهرهمسر هم قابل جبران نیست در این صورت بهش جواب رد بده اما اگر علت اصلی سختی دوریاز پدر مادر نبوده بلکه شرایط سخت اون محل موجب سختی شده در این صورت بهش جوابمثبت بده چون شرایط خوب شهر همسر زندگی رو برات لذت بخش و حتی سختی دلتنگی نبودپدر و مادر رو هم کم می کنه   

موفق باشید