مشاوره ازدواج: می ترسم فرصتهای بهتر رو از دست بدم

سوال:

سلام

پسری 27 ساله هستم .مهندس الکترونیک با وقعیت مالیخوب .میخوام با دوست دخترم که 2 ساله باهاسش دوستم و هم دیگرو میپرستیم ازدواج کنم.ولی به خاطر صحبتهای مادرم کمی مردد شدم. دوست من 6 ماه از من بزرگتر و پدر مادرشونیک بار به مدت 10 سال از هم جدا شدن و باز با هم دارن زندگی میکنن.حالا من میترسم کههمسر آینده من در کودکی دچار بحرانهای روحی شده باشه و تو زندگیمون به مشکل برخوردکنیم البته ایشان دختر خیلی مبادی ادب و آرومی هستن .پارسال برادرشون بر اثر سرطانفوت کرد که بنده خدا رو خیلی شکسته کرد.من به تازکی برای یه جلسه خواستگاری با مادرمبه منرلشون رفتم و با مادر و برادرشون رو برو شدم .و مادر شون اصلا به دل من و مادرمننشست ولی برادر بسیار خوب و منطقی دارن .با توجه به این مثل که میگن مادر و ببین دختروبگیر من گیج شدم. مادرم هم میگه دختر خیلی خوبیه ولی خانوادش به ما نمیخورن.و دخترهیه کمی چهرش در اثر سختیهای زیاد شکسته شده و بزرگتر ازم میزنه.من دو ساله که باهاشدوستم.و از روز اول اینقدر بنده خدا داغون نبود الان سر دو راهی ام که من چه کنم. منمهندسم و فرصتهای زیادی برام میتونه باشه ولی رفتار و شخصیت این خانوم رو دوست دارمو اصلا دوست ندارم به جز من با گس دیگه ازدواج کنه ولی همیشه به چشم یه زن دوم به نظرممیاد .باید چه کنم رابطم او ادامه بدم و ریسک ازدواج باهاش و قبول کنم یا دنبال یهفرصت دیگه بگردم که اصلا معلوم نیست آدم دیگه کی باشه یا اصلا در حد این خانوم میتونم دوسش داشته باشم یا نه.من در کل مشکلمبا سن ایشون و خانوادش که به خانواده ما زیاد نمیخورن.چه کنم؟؟. لطفاراهنمای های لازم رو مبذول بفرمایید

جواب:

سلام

اول یه نکته کلی رو بگم: اگر دو دختر باشند کهشرایط نزدیک به هم دارند می تونی اونا رو مقایسه کنی و اونی رو که بیشتر با توتناسب داره انتخاب کنی اما هیچوقت بخاطر اینکه ممکنه فرد مناسب تری پیدا بشه کسیرو رد نکن چون این احتمال ممکنه هیچوقت به تحقق نرسه و در نتیجه تو  می مونی و پشیمونی اینکه چرا یه مورد خوب روبخاطر احتمال رد کردی بنا بر این ادم نباید نقد رو فدای نسیه احتمالی کنه

شاید بگی که می ترسم الان قبول کنم ولی بعدا کهبا موردهای بهتر برخورد کردم پشیمون بشم جوابش اینه که اولا: اگر شما این واقعیتعقلی رو که نقد رو نباید فدای نسیه احتمالی کرد قبول کنی بعد ازدواج که مورد بهتردیدی به خودت می گی عقلا درست نبود که من بخاطر احتمال صبر کنم تازه اگر با اینمازدواج کنم ممکنه بعدا مورد بهتر از این رو ببینم و بازم پشیمون بشم ثانیا: اینوبدون که بعد ازدواج با قبلش فرق داره چون مقایسه دخترها با هم مال قبل ازدواجه که زمانانتخابه اما بعد ازدواج وقتی کسی همسرش رو انتخاب کرده دیگه توی مرحله انتخاب نیستکه نگاه انتخاب گرانه به دخترای دیگه داشته باشه و اونا رو  از همسر خودش بهتر ببینه و الا اگر این طورباشه باید همه مردها وقتی زنهای بهتر از زن خودشون می بینند از ازدواجشون پشیمونبشند در صورتی که این طور نیست وقتی کسی ازدواج می کنه و ارامش روحی و جسمی پیدامی کنه می ره سراغ کار و زندگیش و اگرم با زنها و دخترها برخورد داره نگاهش بهاونا جنسیتی نیست که بخواد اونا رو با همسرش مقایسه کنه مگر اینکه با همسرش مشکلداشته باشه و از نظر عاطفی و جنسی تامین نشه یا اینکه ادم چشم پاکی نباشه و اهلدیدن صورتهای زیبا باشه که در این صورت ممکنه تنوع طلب بشه و همسرش از چشمش بیفته

خلاصه اینکه اگر با توجه به واقعیتی که عرضکردم طرفت رو قبول کنی بعدا پشیمون نمی شی مگر اینکه طرفت رو صرفا بخاطر عشق وعلاقه انتخاب کنی و دیگه نگردی ببینی مورد بهتری هست یا نه که در این صورت امکان دارهزندگیت به مشکل بخوره و وقتی به موردهای خوب برخورد می کنی به خودت بگی ای کاشبیشتر گشته بودم و این مورد رو انتخاب می کردم

پس اگر فکر می کنی بخاطر موقعیت خوبی که داریمورد بهتر گیرت میاد برای اینکه بعدا پشیمون نشی در صورتی که امکان داری بازم یهمقدار جستجو کن و ببین مورد بهتری هست یا نه اگر مورد دیگه ای پیدا کردی اونوانتخاب کن اما اگر مورد دیگه ای که قابل مقایسه با این دختر باشه پیدا نکردیدرباره او بررسی کن که ایا مناسب تو هست یا نه و در این زمینه ملاکاتت رو به دوقسمت تقسیم کن اصلی و ترجیحی، ملاکهای اصلی اونا است که نبودش برای فرد قابل تحملنیست و در نتیجه زندگیش خراب می شه مثل تناسب فکری اعتقادی اخلاقی رفتاری که اگرنباشه زندگی برای طرفین غیر قابل تحمل می شه و به هم می خوره اما ملاکات ترجیحی اوناییهکه بودنش زندگی رو بهتر می کنه اما نبودش هم زندگی رو بهم نمی زنه، در نتیجه اگردختری ملاکات اصلی رو داشت می شه با توجه به نقاط مثبتش از ملاکات ترجیحیش صرف نظرکرد 

پس در مواردی که گفتی باید بررسی بشه که ایااصلی است و نبودش زندگی رو غیر قابل تحمل می کنه یا اینکه به زندگی لطمه نمی زنه وبودنش صرفا زندگی رو بهتر می کنه

در مورد اینکه گفتی ده سال پدر مادرش جدا بودهاند عرض می کنم صرف جدا بودن از پدر و مادر دلیل ایجاد بحران روحی در بچه نمی شهوگرنه اون بچه هایی که به دلیل فوت پدر با یکی از والدین زندگی می کنند باید دچاربحران روحی باشند پس صرف جدایی دلیل بحران روحی نیست بلکه اونی که به روح و روانبچه لطمه می زنه اختلاف شدیدیه که ادامه دار باشه پس زندگی پر تنش بیشتر از جداییبه بچه لطمه می زنه در نتیجه اگر مقدار زمان اختلاف اونا کم بوده و بعد جدا شدهاند نمی شه گفت اثر منفی بر  اون دخترگذاشته علاوه بر اینکه اگر شما در پی کسی باشی که در زندگی پدر مادرش هیچ اختلاف وتنش نبوده شاید نتونی چنین فردی رو پیدا کنی، از اینا گذشته اگر کسی دارای بحرانروحی باشه تا حدودی در رفتار و گفتارش معلوم می شه پس اگر خود دختر از نظر روحیروانی نرماله و نقطه ضعف بارزی درش نمی بینی نشون دهنده سلامت روحی او است

در مورد اینکه سنش از شما بیشتره عرض می کنماگر شرایط دیگه جور باشه این مقدار اختلاف سن مشکل ساز نیست مگر اینکه دختر بخاطربزرگتر بودن زیر بار پسر نره و بخواد بزرگی کنه

در مورد اینکه می گی و خونواده اش به شما نمیخورن عرض می کنم اگر علی رغم تفاوتهای موجود، طرفین سعی کنند به هم احترام بذارن ومراعات هم رو بکنند مشکلی ایجاد نمی شه

در مورد اینکه می گید مادرش به دل شما ننشسته ودختر هم به مادرش می بره، این درسته که مادر بر دختر اثر گذاره اما وقتی که اخلاقو رفتار دختر مورد تایید شما است معلوم می شه که مادر اثر منفی بر دختر نذاشته

در مورد اینکه چهره دختر شکسته شده و بزرگتر بهنظر میاد، اگر می ترسی که دیگران به شما بگن که چرا با دختر بزرگتر از خودت ازدواجکردی ، باید عرض کنم مهم اینه که خودت و خونواده ات اونو به همین صورت قبول کنیدبخاطر اینکه اگر شما اونو به همین صورت پذیرفته باشید وقتی کسی چیزی می گه طوریبرخورد می کنید که دیگه به خودش اجازه نمی ده دوباره در این مورد حرفی بزنه

موفق باشید