عشق عوضیسوال:
سلام
من یک نوجوان19 ساله هستم و به شدت به یک دختری که البته از آشنایان میباشد علاقمند شده ام .هم خانواده دختر مومن می باشند و هم دختر نمازخوان و روزه گیروچادری می باشد. خودم می دانم که اینعلاقه از روی شهوت نیست من واقعاً به این دختر علاقه دارم . این دختر حدود 4-3 سالاز بنده کوچکتر است و می دانم که اگر به خواستگاری این دختر بروم ، هم والدین خودمو هم والدین دختر با این مسئله موافقت دارند ولی مشکل من اینجا است که دانشجو میباشم و تمکن مالی در این خصوص ندارم چند وقت قبل توی خانواده صحبت شد البته خودمنگفتم و مادرم مطرح کردند که فوری خواهرم مخالفت کردند که هنوز سنم کم است و خدمتنرفته ام و البته مادر من موافق بود با این صحبت هایی که کردند من خودم هم واقعاًروم نشد موافقتم رو اعلام کنم و به خودم گفتم که واقعاً حق با اون هاست اون دخترچه قدر مگه میتونه به خاطر من بشینه ولی من واقعاً دوستش دارم و می خوامش و حتی چندوقت قبل هم که دیدمش در پوست خودم نمی گنجیدم بالاخره شما که استادید یه راه عالیپیش پام بذارید نمی خوام از دستش بدم ضمنا یه سوال دیگه دارم که چه طوری می تونمبه صورت غیر مستقیم بهش بگم و نظر خودش رو هم درباره خودم بفهمم به صورت غیرمستقیم و نه با واسطه یا اینکه خودم بهش بگم
جواب:
سلام
در مورد اینکه خواهر شما گفته سنت کمه عرض می کنم همین که خدا این احساسنیاز به عشق ورزی رو بهت داده معلوم می شه که تو صلاحیت ازدواج داری والا مگه میشه خدا مثلا به انسان احساس نیاز به اب و غذا رو بده و بعد بگه تو صلاحیت خوردن واشامیدن رو نداری چون اگر این کار رو بکنه معناش اینه که خدا راضی به رنج کشیدن تواست، توی مساله ازدواج هم همینه وقتی خدا احساس نیاز غریزی رو در انسان بیدار میکنه معناش اینه که تو صلاحیت رفع این نیاز رو از راه درست و قانونی داری که اونمازدواجه وگرنه اگر قرار باشه یه دختر و پسر تا سالها بعد از اینکه احساسات عاطفی وجنسیشون بیدار شد ازدواج نکنند معناش این می شه که سالها باید از این لذت محرومباشند و رنج خویشتن داری رو تحمل کنند و معلومه که هیچ وقت خدا راضی به رنج کشیدنبنده هاش نیست پس عقل می گه اگر خدا نیاز رو داده باید صلاحیت رفعش رو هم بده وگرنهبه بنده هاش ظلم کرده
شاید کسی بگه مقاومت در برابر نیاز غریزی و خویشتن داری در برابر گناه، سببرشد معنوی انسان می شه، جوابش اینه که اولا: خدا چنین چیزی رو نگفته که شما به جایازدواج خویشتن داری کنید بلکه در دستورات دینی اومده که ازدواج برای همه افرادبالغ مستحبه و اگر کسی به گناه بیفته ازدواج براش واجبه می شه و در قران در سورهنور هم فرموده که پدر مادرها وظیفه دارن اسباب ازدواج بچه هاشون رو بعد از اینکهبه بلوغ رسیدند فراهم کنند
البته خدا به خویشتن داری هم در قران امر کرده اما فقط برای کسی که نمیتونه ازدواج کنه نه اینکه بگه کسی که سنش کمه ازدواج نکنه
ثانیا: بر فرض که قبول کنیم خدا گفته باشه نوجوونا باید تا سالها خویشتنداری کنند که خودسازی و رشد معنوی پیدا کنند ، اگر این حرف درست باشه نعوذ بالله لابد خدا اشتباه کرده، چون با این دستورش اکثر نوجوونا به گناه انداخته بخاطر اینکهبسیارشون در شرایط فعلی به جای خودسازی و رشد معنوی به گناهان متعدد الوده می شنپس اگر خدا چنین دستوری داده باشه خودش سبب می شه میلیونها نوجوون در معرض خلافهایجنسی قرار بگیرن و گناهانی انجام بدن که حتی در زندگی مشترک اونا هم اثر منفی میذاره
لذا با قطع و یقین باید گفت که ازدواج حق همه نوجوونا است و هیچ وقت خداراضی نیست که اونا سالها محرومیت بکشن و بعد ازدواج کنند که در این بین، بسیاریشونبه گناهان متعدد الوده بشن و تازه اثر منفی هم در زندگی مشترکشون بذاره
ممکنه گفته بشه که اگر نوجوون ازدواج کنه ممکنه بخاطر نداشتن مهارتهایلازم زندگیش خراب بشه، جوابش اینه که اگر دوران عقد به دوران کاراموزی مهارتهای زندگیمبدل بشه چنین اتفاقی نمیفته چون نوجوان در این مدت با کمک بزرگترها مهارتهایلازمه برای اداره زندگی رو به دست میاره و با دست پر وارد زندگی می شه غیر ازاینکه وقتی سنش کمه انعطاف پذیر تره و راحت تر اشتباهش رو می پذیره و تصحیح می کنهاما اگر بدون اموزش دیدن سنش بالا بره و ازدواج کنه وقتی اشتباه می کنه ممکنه اصلااجازه نده که پدر مادر بهش حرف بزنن و اگرهم اجازه بده بهش تذکر بدن، به راحتی دوراننوجوانی قبول نمی کنه و رفتار نادرستش رو عوض نمی کنه
نتیجه اینکه سن شما برای ازدواج کم نیست بلکه ازدواج حقی است که خدا بابیدار غریزه به شما داده و خانواده شما رو موظف کرده در این زمینه اقدام کنن پسنظر مادر شما که موافق ازدواجتونه درسته و حرف خواهرتون درست نیست
در مورد اینکه گفتی تمکن مالی نداری و سربازی هم نرفتی و درست نیست اوندختر سالها بخاطر شما صبر کنه عرض می کنم: این وضع مخصوص شما نیست بلکه شرایطجامعه این رو اقتضا می کنه که پسرا درس بخونن و سربازی برن و بعد ازدواج کنند کهدر چنین شرایطی دو راه هست اول اینکه : سالها صبر کنند که ممکنه دچار خسارتهایروحی و جسمی زیادی بشن و کلی گناه در نامه عملشون نوشته بشه یا اگرم گناه نکنند بخاطرمجرد بودن کلی رنج تحمل کنند یا مثل شما سالهای سال رنج دوری از محبوب رو بکشن
این روش با وجود پیامدهای منفی که داره همونیه که شما مورد نظرته، یعنی اوندختر سالها برای اینکه شما به خواستگاریش بری صبر کنه که شما می گید درست نیست
اما راه چاره منحصر در روش اول نیست بلکه راه دومی هم هست که پسر تا بعدسربازی صبر نکنه بلکه بره خواستگاری و در همون دوران تحصیل ازدواج کنند (مثل خیلیاز دانشجوهایی که این کار رو می کنند) یعنی عقد کنند و اگر با کمک خانواده هانتونستند تشکیل زندگی بدن عروسی رو به بعد از جور شدن شرایط موکول کنند و در اینمدت تلاش کنند که شرایط مالیشون زودتر جور بشه و خدا هم بخاطر قولی که در قرانداده کمکشون می کنه و زودتر مسائل اقتصادیشون حل می شه
پس شما می تونید همین کار رو بکنید و لازم نیست که اون دختر سالها بخاطرشما صبر کنه تا بعد سالها که تمکن مالی پیدا کردید به خواستگاریش برید، لذا شما باتوجه به این مطالب می تونید موافقتتون رو با نظر مادر اعلام کنید و برای خواستگاریجهت ازدواج و تشکیل زندگی در اینده به صورتی که عرض کردم اقدام کنید
در مورد اینکه می خواید غیر مستقیم بهش بگید و نظرش رو در مورد خودتونبفهمید عرض می کنم گفتن غیر مستقیم غیر ممکن نیست اما ممکنه نتونید به مقصود برسیدچون ممکنه خیلی غیر مستقیم بگید و اون متوجه منظور شما نشه یا اینکه امکان دارهکار خرابی بشه یعنی ناخواسته گفتن غیر مستقیم به مستقیم تبدیل بشه و اون بخاطرخجالتش یا اینکه فکر کنه نکنه شما قصد بدی داشته باشید، رد کنه که در این صورت کارشما مشکل تر می شه
بنا بر این بهتره این کار رو نکنید و اگر در ضمن خواستگاری نظرش رو بفهمیدبهتره چون وقتی خونواده اش موافقند حتی اگر مخالف هم باشه می تونن نظرش رو عوضکنند
موفق باشید
مشاوره ازدواج : ایا امیدی هست؟