عشق عوضیسوال:
سلام
من 23 سالمه و کمتر از یه ساله ک با پسری 25ساله که از همه لحاظ پسندیدمشاشنا شدم و تو این مدت فقط چند دفعه تلفنی باهاش در ارتباط بودمو بس!جفتمون تقریبامذهبی هستیم و از ارتباط بی هدف دختر پسر خوشمون نمیاد حالا مشکل اینجاس ک من بهشعلاقه مند شدمو اونو مطمن نبودم!تا وقتی ک حس کردم رفتارش بسترو برای ابراز علاقهمن فراهم کرده و ابراز علاقه کردم!در جواب من ازم فاصله گرفت و علت رو مطالعه شدیدشواسه کنکور ارشد بیان کرد!الانم با هم اصلا درارتباط نیستیم!نمیدونم چی شد و چی میشه.بنظرتون از دلم بیرونش کنم؟با اینکه میدونم دیگه هرگز چنین کسیو با اون شخصیت بالاپیدا نمیکنم حس میکنم با این ک خیلی پیشش بی شخصیت جلوه میکنم لابد!!ولی جدا دوسشدارم من مشکلم اینجاس ک نسبت به علاقه و بی علاقگیش اطمینان ندارم بعدم نمیخوامالکی از دستش بدم چون تمام معیارهای دینی اخلاقی اجتماعیو ... داره که از نظرهمتون(بزرگتر و عاقلترها) لازمه!!!گفتید ادم حسابی اینم ادم حسابی!پس حالا کمکم کنیدیجوری به سمتم کشیده شه چون جدا ادم درستو با ارزشیه ک به منم که عمری پاک زندگیکردمم خیلی میاد...چه کنم کنار گذاشتنش اشتباهه و کنار نگذاشتنشم به قول همه یه ریسک...کمکم کنبد
جواب:
سلام
یک راه که دختر می تونه برای جذب پسر استفاده کنه طریق غیر مستقیمه اما مشکل اینهکه شما این مسیر رو هم خراب کردید چون بهش اظهار علاقه کردید البته می تونیددوباره این راه رو امتحانکنید اما معلوم نیست نتیجه داشته باشه چون ظاهرا اون پسر شما رو نمی خواد وگرنه پاشنهدر خونه شما رو در اورده بود بخاطر اینکه پسر بر خلاف دختره هم به راحتی می تونهتمایلش رو بیان کنه بخاطر اینکه طالب بودن برای پسر عیب نیست و هم می تونه اقدامکنه پس وقتی که کاری نمی کنه معناش اینه که نمی خواد
شاید بگید می خواد اما شرایطش رو نداره جوابش اینه که اگر این طور باشهمیاد و قول صبر کردن می گیره نه اینکه بره و پشت سرش رو هم نگاه نکنه
شما گفتید که نمی خواید یه مورد خوب رو از دست بدید، من احساس شما رو درکمی کنم اما اینم مثل خیلی از چیزای خوب دیگه است که وقتی نمی شه به دستش اورد بایدرهاش کرد چون چاره ای نیست درست مثل کسی که می دونه خیلی چیزا براش خوبه اما وقتینمی تونه اونو به دست بیاره چاره ای نداره جز اینکه از فکرش بیرون بره پس نبایدمثل بچه عمل کرد که می گه الا و بالله من این اسباب بازی رو می خوام و هرچه بهش میگن نمی شه بازم اصرار می کنه. پس باید واقع نگر بود چون همیشه اونی که می خوایم ودوست داریم اتفاق نمیفته بنا بر این ادم باید قبول کنه که یه وقتایی نمی شه کاریکرد و باید شکست رو قبول کرد وگرنه باید مدتها به تلاش بی حاصل بپردازه یا اینکهفکرش رو به چیز نشدنی مشغول کنه
نتیجه اینکه طرف شما هرچقدر هم درست و با ارزش باشه وقتی شما رو نمی خوادباید ازش دست بردارید
اما اینکه شما گفتید: من مشکلم اینجاس ک نسبت به علاقه و بی علاقگیشاطمینان ندارم، جوابش اینه که لازم نیست بدونید علاقه نداره تا ازش فاصلهبگیرید بلکه حتی اطمینان به علاقه اش هم کافی نیست چون اونی که به درد می خوره فقطاینه که عملا جلو بیاد وگرنه اگه علاقه اش به حد ازدواج نرسه، چه فایده داره؟ میشه مثل کسانی که پشت ویترین می ایستند و شیء مورد علاقه شون رو نگاه می کنند امابه هراز و یک دلیل برای خریدش اقدام نمی کنند، این علاقه اونا چه فایده داره؟ پستا وقتی که عملا اقدام نشه عشق و علاقه هیچ ثمری نداره
به نظر من شما با این عشق و علاقه بی ثمر فقط وقت و عمر گرانبهای خودت روتلف می کنی و خودتو زجر می دی و اگه این مساله رو رها نکنی از دو حال خارج نیست:یا بی گدار به اب می زنی و دوباره طرفش می ری و تو رو پس می زنه و حسابی سبک می شی،یا اینکه مدتی طولانی با همین افکار سر می کنی و بعد که حسابی عمرت تلف شد خسته میشی و از بخاطر ناچاری رهاش می کنی اما وقتی نگاه می کنی می بینی که چقدر ضرر کردیبخاطر اینکه کلی خواستگار رو رد کردی که دیگه سراغت نمیان پس قبل اونی که خیلی دیربشه عقلت رو بر احساست غلبه بده و به جای عاشقانه حرکت کردن عاقلانه تصمیم بگیر وراه صحیح رو که دل کندن از اون پسره انتخاب کن
موفق باشید
مشاوره ازدواج : ایا امیدی هست؟