عشق عوضیسوال :
سلام
راستش من و نامزدم عاشق هم هستیم و من مطمئنم كهبا تمام وجودش من رو دوست داره.مشكلی كه بین ما همیشه پیش میاد و باعث ناراحتی هردومونمیشه اینه كه :من دوس دارم بیشتر بهم توجه كنه آخه ما از هم دوریم و ماهی یك بار همدیگررو میبینیم شایدم دیرتر.و بیشتر تلفنی ارتباط داریم وقتی بهش میگم چرا چندساعته حتییك پیام به من ندادی میگه نتونستم گرفتار بودم من دوستت دارم و توجه نكردنم دلیل ایننیست كه دوستت ندارم.ولی با اینكه خودش كم توجهی میكنه از من توقع داره در روز چندینبار حالشو جویا بشم وگرنه از دستم دلخور میشه .و وقتی میگم شما كه این خواسته رو ازمن داری چرا خودت این كار رو برای من انجام نمیدی میگه من اخلاقم اینطوریه و این عادتونمیتونم بذارم كنار و تو نباید از دستم ناراحت بشی و واسم سخته كه عوض بشم.از شما میخوامبگین من باید چیكار كنم تا این مشكل دیگه پیش نیاد.آخه وقتی میبینم من بهش توجه میكنمو حتی یك روز كه كار دارم و نمیتونم توجه زیادی بهش بكنم از دستم ناراحت میشه ولی اوناونطور كه دوس دارم به من توجه نمیكنه اعصابم به هم میریزه دست خودم نیست.خیلی سعیكردم بی خیال باشم ولی نمیتونم.دوست دارم دو طرفه باشه نه اینكه بیشتر من توجه به اونرو شروع كنم.دوس دارم اون زنگ بزنه یا پیام بده و شروع كننده بیشتر اون باشه یا هردومونبه یك اندازه نه بیشتر من این كارو انجام بدم.ممنون میشم كمكم كنید
جواب :
سلام
این ممکنه که عدم توجه و احوالپرسی از نامزد بهاخلاق فرد مربوط باشه به صورتی که کلا در زمینه ابراز احساسات سرد باشه ولی یه علتدیگه هم می تونه داشته باشه که علت قلبی است؛ بخاطر اینکه وقتی که انسان کسی رودوست داره دلش می خواد از احوالش با خبر بشه و باهاش حرف بزنه پس در این حالت مقدارخبرگیری و تماس و صحبت با نامزد به مقدار تمایل قلبی به او بستگی داره که هر چقدربیشتر باشه تعداد و زمان طول کشیدنش بیشتر خواهد شد یعنی هرچه عشق بیشتر باشهزودتر و بیشتر شعله می کشه و زودتر میل به دیدار یار پیدا می شه
پس اگه مساله به میل قلبی مربوط باشه، ارتباط بیننامزدها نتیجه طبیعی میل اونا به همدیگه است و دستوری نیست که بشه با قرار گذاشتنزیادش کرد بلکه اگه دستوری بشه لذت بخشیش رو هم از دست می ده
نتیجه اینکه هر کدوم از نامزدها به مقداری کهعشقش شعله می کشه با طرفش ارتباط می گیره و بهش توجه می کنه و احوالش رو می پرسه ونباید به صورت دستوری ارتباط رو زیاد کرد چون کاری که بخاطر اجبار و از سر بی میلیباشه هم خیلی ادامه پیدا نمی کنه و هم لذت اور نیست و بلکه ممکنه سبب ایجاد زدگیهم بشه
همچنانکه اگه علت کمی ارتباط، سردی ذاتی فردباشه در اون صورت هم همین طوره و زیاد کردن رابطه به صورت دستوری اونو ملال اورخواهد کرد و سبب ایجاد زدگی تدریجی می شه
پس علت هرچه باشه اعم از سردی ذاتی یا کمی میلقلبی، به هرحال چاره ای نیست و باید با وضع فعلی کنار بیایید چون اگرم بتونیدوادارش کنید ارتباط رو بیشتر کنه بخاطر اینکه خلاف میل یا ذاتشه براش ملال اورخواهد بود چون مجبوره ظاهرا اظهار خوشحالی کنه در حالی که واقعا لذت نمی بره
شاید شما از این حرفا نتیجه بگیرید که اگه میلشبه ارتباط کمه پس معنیش اینه که شما رو دوست نداره وگرنه این طور برخورد نمی کرد، جوابشاینه که نه این طور نیست اون شما رو دوست داره اما مشکل اینه که در دوران نامزدیبخاطر محدودیت ارتباط، ممکنه عشق پسر به دختر شعله نکشه و مثل دختر ابراز احساساتنکنه ولی در عین حال دوست داشته باشه که دختر نسبت به او ابراز علاقه و احساساتکنه
شاید بگید که پس چرا من این طور نیستم جوابشاینه که بین دختر و پسر در این زمینه فرق هست که در بعض مطالبم مفصل توضیحش رو اوردم و خلاصه اشاینه که جنبه عاطفی دختر غلبه داره و همونه که باعث می شه که عشقش زود به زود شعلهبکشه و سرد نشه اما پسر این طور نیست و چون جنبه جنسی او غلبه داره پس زمانی کهرابطه صرفا عاطفی است عشقش بروز چندانی نداره یا لا اقل مثل دختر نیست
نتیجه اینکه این حالت نتیجه طبیعی ارتباطاتدوران نامزدی است که بعد ازدواج و عروسی خود بخود درست می شه
اما در مورد وضع فعلیتون عرض می کنم شما باپذیرش واقعیت در مورد نامزدتون و اینکه تساوی در توجه طرفینی نادرسته می تونید خودتونرو اروم کنید یعنی قبول کنید که لازم نیست که مقدار توجه شما به همدیگه باید به یکاندازه باشه چون اگه بخواید اونو عوض کنید یا نمی شه و اگرم بشه براش رنج اور میشه
همچنین ایشون هم باید قبول کنه که شما بر اساسمیل قلبی و به صورتی که مزاحم کارهای دیگه شما نشه، بهش توجه و ابراز محبت کنید واگه یه زمانی وقت نداشتید، یا اینکه وضعیت روحی شما مناسب نبود و بهش توجه نکردید ازعدم توجه شما ناراحت نشه، تا مجبور نشید بخاطر اینکه اون می خواد بهش محبت کنید ودچار رنج و ملال بشید
پس اگه هر دوتون مواردی رو که عرض کردم قبولکنید هم اعصاب شما خورد نمی شه و هم ایشون ناراحت نمی شه
موفق باشید
مشاوره ازدواج : ایا امیدی هست؟