مشاوره ازدواج : از ازدواج می ترسم و تنهایی رو دوست دارم

سوال:

سلام
من پسری 25 ساله و دانشجوی گرافیك هستم پایبند به اصول مذهبی البتهنه عهد قجری خدارو شكر تا حالا نه باكسی دوست بودم ونه اجازه دادم كسی با نگاه بدوكثیف بهم نگاه كنه ولی نمیدونم اصلا میخوام چیكار كنم یك سالی میشه كه خیلی احساسخستگی وبیهودگی میكنم كه اصلا من برای چی خلق شدم من یك خانواده پر جمیعت دارمالبته همه خواهر وبرادرانم ازدواج كردند ومن كوچكترین فرد خانواده هستم خواهانمخیلی برای ازدواج به من اصرار میكنند ومن ازاین اصرار خسته شدم پدر ومادرم همبهشون تذكر دادن ولی هنوز به كار خودشون ادامه میدن نمیدونم چه جوری باید رفتاركنم من كلا از ازداج میترسم اززیر بار مسولیت رفتن از درست انتخاب كردن از همه چیهازدواج میترسم تنهایی رو بیشتر دوست دارم البته بهترین پدر و مادر دنیا رو دارم و اونهاهمیشه منو ساپورت میكنند دارم كم كم تمركزم از دست میدم واقعا نمیدونم چیكار بایدبكنم؟؟؟؟

جواب:

سلام

ترس شما از ازدواج بخاطر اینه که فقط سختیاش رومی بینی و توجه به نقاط مثبتش نداری البته تقصیر نداری ادم تا بعض چیزا رو نچشهدرکش نمی کنه شما تا لذت عشق و رابطه با همسر رو نچشی درک نمی کنی که چقدر عالیه وواقعا ارزش سختی کشیدن رو داره

شاید بگی اگر نخوردیم نون گندم دیدیم دست مردم،ما وقتی که به زندگی مردم نگاه می کنیم می بینیم هرچه هست سختی و ناراحتی است وهمه از زندگیشون می نالند و از ازدواج پشیمونند جوابش اینه که اولا : مردم معمولا نعمتهاییرو که دارند و خوبی های ارتباطی با همسر و خوش گذرونی هاشون و لذتهایی رو که میبرند نمی گن و اکثرا سختی ها رو می گن و به همین خاطر شنونده خیال می کنه که اوناخوشی اونا کمتر از دوران مجردی است علت این دوگانگی در قضاوت و ذکر بدی ها و نگفتنخوشی ها اینه که اون چیزی که خلاف توقع انسانه معمولا به چشمش میاد اما موارد دیگههرچند مهم باشه وقتی توجه بهش نداره و به چشمش نیاد اصلا اونا رو نمی بینه به همینخاطر انسان نعمتهایی بزرگی مثل سلامتی و امنیت و... رو که داره اصلا نمی بینه وتنها وقتی به بودنش پی می بره که از دستش می ره اما در زمانی که اون نعمتها روداره اونا رو نمی بینه و لذا از داشتنش خوشحال و راضی نیست و تنها از کمبودهاناراحته مثلا هیچ کس اینو نمی بینه که چشم و گوش و عقل داره و فلج نیست و امنیت درمحل زندگیش برقراره و مال و جان و ناموسش در امانه یا از بی غذایی در حال مرگ نیستو لذا از این موارد خوشنود نیست و خدا رو شکر نمی کنه اما از اینکه مثلا ماشیننداره و مجبوره به تاکسی بره ناراحته و احساس بدبختی می کنه یا اینکه اگر متاهله وهمسر خوبی داره ارتباط عاشقانه و خوبی رو که با هم دارند نمی بینه و از این مساله احساسرضایتمندی نمی کنه اما از اینکه مثلا مستاجره و خونه نداره یا اینکه درامدش کمه ونمی تونه هرچی می خواد بخره غمگینه و می گه از این ازدواج چیزی جز سختی و ناراحتینصیبم نشد و  اگر فرزند سالم و باهوشی دارهاینا رو نمی بینه و خدا رو بخاطر عقب افتاده یا ناقص الخلقه نبودن فرزندش شکر نمیکنه و همچنین لذتی رو که از داشتن فرزند می بره در نظر نمی گیره اما بخاطر سختیهایی که در راه بزرگ کردن فرزندش می کشه خودشو بدبخت می دونه و می گه ای کاش بچهنداشتم اونا که بچه ندارن راحت ترند

پس مشاهده می کنید نعمتهایی که مردم دارندبسیار عظیم تر از بلاهاییه که سرشون میاد اما بخاطر اینکه بهش توجه ندارند و ازشغافلند فکر می کنند بدبختند و هیچ خوشی در این زندگی ندیده اند و از ازدواجشوناظهار پشیمونی می کنند در صورتی که اگر به خوشی ها و لذتها و نعمتهایی که باازدواج و زندگی مشترک گیرشون اومده فکر کنند تصدیق می کنند که اون سختی ها دربرابر ارامشی که در کنار همسر به دست میارن و لذتی که از ارتباط با همدیگه می برنواقعا چیزی نیست

نشونه اش هم اینه که اگر همین زن و مردی که ازسختی های زندگی می نالند زندگیشون به مشکل بخوره و نسبت به هم سرد بشن و پاشون تویدادگاه باز بشه وقتی به گذشته فکر می کنند حسرت اوقات خوشی رو که با هم داشته اندمی خورن و اصلا سختی های گذشته به نظرشون نمیاد و این نشون دهنده اینه که سختی هایازدواج در مقابل خوشی ها و نعمتهاش ناچیزه

ثانیا: از این حرفا گذشته، سختی های ازدواج بهخودی خود اصلا بد نیست چون سازنده است مثل اینکه مسئولیت پذیری انسان رو شکوفا میکنه قدرت مدیریت او رو زیاد می کنه توان حل مشکل او رو افزایش می ده ظرفیت تحملش روبالا می بره خود خواهی او رو به دیگر خواهی مبدل می کنه که این موارد سازنده بودن سختیهای ازدواج رو تایید می کنه چون انسان در نتیجه ازدواج می تونه تربیت بشه و اخلاقدیگر گرایانه پیدا کنه و حتی قدرت تعامل مثبتش با دیگران افزایش پیدا کنه و درزمینه اجتماعی هم موفق تر بشه

ثالثا: غیر از این موارد، ازدواج ثمرات دیگریهم داره که سختی هاش رو قابل قبول تر می کنه، از جمله اینکه: به دلیل ایجاد ارامشجنسی و عاطفی، ضربه پذیری فرد زمینه عاطفی و جنسی کم می شه و لذا دست و دلش دربرخورد با نامحرم نمی لرزه علاوه بر اینکه فکر او برای تلاش و فعالیت ازاد می شه چونادم مجرد مثل کسی است که گرسنه است و بوی غذا هواییش می کنه و همه چیز یادش می رهاما متاهل مثل ادم سیری است که اروم می گیره و می تونه فکرشو مصروف تلاش و فعالیت کنه 

شاید بگید: که این حرفا مال قدیم بوده الان حرصو خطای متاهل ها بیشتره جوابش اینه اولا اینکه تاهل ارامش می ده سر جای خودش درستهو قابل انکار نیست چون هیچ کس نمی گه ادم سیر حریص تر از گرسنه است پس اگر درموردی دیده بشه که فرد سیری مثل گرسنه حریصه باید گفت که علت خاص داره در ازدواجهمین طوره یعنی اگر دیده بشه که بعض متاهل ها حریص ترند نشون دهنده اینه که علتخاصی وجود داره یعنی اگر فرد متاهل در زمان تجردش هرزه شده باشه و اهل رابطهنادرست بوده باشه بعد ازدواج ممکنه به این کارها ادامه بده یااینکه اگر بعد ازدواجاهل ماهواره و فیلمهای مستهجن باشه ممکنه هوایی بشه و با غیر همسر رابطه برقرارکنه ثانیا: کی گفته همه متاهلها حریص ترند در کشور ما بیش از 34 میلیون مرد و زنمتاهل هست و متاهلان حریص هرچه که باشند درصد کمی از این جمعیت دهها میلیونی روتشکیل می دن پس این طور نیست که تاهل، حرص انسان رو نسبت به خطا بیشتر کنه.

نتیجه اینکه: ازدواج محسنات زیادی داره که بهسختی هاش می ارزه و هرچه دیرتر ازدواج کنی بعدا پشیمونی بیشتری نصیبت می شه بخاطراینکه وقتی ارامش پیدا کردی تاسف می خوری که چرا بخاطر فرار از سختی های ازدواجخودتو از خوشی ها و رضایتمندیهاش محروم کردی

حرف اخر اینکه : اگر این گفته ها در تو اثرنکرد و خواستی با تکیه به پدر و مادری که ساپورتت می کنند با تجرد ادامه بدی اینوبدون که پدر و مادرت همیشه همراهت نیستند و روزی خواهد امد که اونا پیش تو نخواهندبود و مجبور می شی بدون انیس و مونس تا اخر عمر در تنهایی زندگی کنی

موفق باشید