مشاوره خانواده : همسرم عصبی هستش

سوال:

سلام
ممنون از راهنمایی های بی شائبه تون من 1 سال ازدواج کردم .خوشبختانهبا همسرم مشکل خاصی ندارم،همدیگرو خیلی دوست داریم.فقط همسرم یه اخلاقی داره کهمنو خیلی اذیت می کنه، وقتی همسرم از چیزی ناراحت میشه که اون چیز مربوط به منمنیست و من نقشی در ناراحت کردنش ندارم مثلا وقتی پولش کم می شه یا از کار اعصابشداغون می شه میاد و دغ و دلشو سر من خالی می کنه به من بدو بیراه می گه از کارامایراد می گیره و فحشم می ده از غذا پختنم ایراد می گیره ولی من همیشه احترامشو بجاآوردم،حس میکنم اون حریم دیگه بین ما نمونده شایدم من اینجوری حس میکنم بازم میگیممن هیچ بی احترامی نمی کنم بهش حتی وقتی در این مواقع حرفی می زنه آروم می شم و حقرو به اون می دم تا آروم بشه. درست بعدش خودش کلی پشیمون می شه و کلی معذرت میخواد و خودش میگه وقتی اعصابم خورد هیچی نمی فهمم.من از این وضعیت که هر شب استرس بکشم ودعا کنم که اعصابش خرد نباشه تا وقتی خونه اومد بدو بیراه بهم نگه خسته شدم فقطاین اخلاقش اذیتم می کنه.بهمکمک کنین و راهنماییم کنین که چطور رفتار کنم باهاش تا آرومش کنم و عصبی بودنش روبرطرف کنم.لطف کنین جواب روداده  و سوال روهم در سایت قراردهید تا دوستان نیز نظردهند،در ضمن هیچ تغییری ایجاد نشده و لطف کنین زودتر جواب را بدهید.با تشکر فراوان

جواب:

سلام

عصبانیت همسر شما دو صورت داره اول اینکه همون طوری که ادعا می کنه واقعادست خودش نیست و نمی فهمه چه می کنه، که در این صورت باید به دکتر متخصص مراجعهکنه تا درمان بشه دوم اینکه عصبانیتش زیاده اما طوری نیست که عقلش رو از دست بده ونفهمه چه می کنه که در این صورت باید سعی کنه خودشو کنترل کنه البته احتمال دومقوی تره چون اگر همسر شما وقت عصبانیت عقلش رو از دست می داد باید با همه مردم اینطور بود و در خارج منزل رفتارهای غیر منطقی ازش سر می زد پس اگر این طور نیستمعلوم می شه که اون می فهمه چه می کنه اما در خارج منزل نمی تونه حرفی بزنه و درمنزل عقده اش رو سر شما خالی می کنه

پس باهاش صحبت کن و بهش بگو که اگر واقعا در زمان عصبانیت موقتا عقلشرو از دست می ده و نمی فهمه چه می کنه، مریضه و باید به دکتر مراجعه کنه و اگر هم میفهمه -که قاعدتا هم همین طوره- باید سعی کنه به هر وسیله که می تونه خودشو کنترلکنه و اینو بدون که اگر متوجه بشه که عصبانیتش دست خودشه ممکنه برای کنترل خودشبیشتر تلاش کنه  

البته اگر ادعا کنه که دست خودش نیست و قبول هم نکنه که به دکترمراجعه کنه کار یه خورده مشکل می شه چون شاید تلاش چندانی برای جلوگیری ازعصبانیتش نکنه که در این صورت شما باید از راههای دیگری هم استفاده کنی تا بلکهراضی بشه دکتر بره یا اینکه خودشو کنترل کنه

یکی از این راهها اینه که از اهرم احساسات استفاده کنی و عمقناراحتیت رو بهش بفهمونی و با گریه و حالت مظلومانه بهش بگی که همیشه در ترس واضطراب هستی که نکنه وقتی خونه میاد با تو دعوا کنه اگر این طور بگی عمق ناراحتیاو از کارش بیشتر می شه و ممکنه تصمیم مناسبی برای رفع عصبانیتش بگیره

راه دوم اینه که شادابی و نشاط رو کنار بذاری و تظاهر به افسردگی ودلسردی نسبت به زندگی کنی و بهش بفهمونی که علتش کارهای او است  

راه سوم اینه که در اوقاتی که عصبانی نیست بعض کارهایی رو که معمولا براشانجام می دی یا کارهای رو که ازت در خواست می کنه انجام ندی و بهش بفهمونی که اینبخاطر رنجی است که بهت می ده  

خلاصه اینکه اگر یک مدت گرمی رابطه رو کم کنی و در انجام خواسته هاشتعلل کنی و این طور نشون بدی که بخاطر کارهای او دل و دماغ نداری ممکنه یه فکر جدیبرای حل مشکلش بکنه

اگر این روش جواب نداد می تونی همین کارها رو به عنوان مقابله انجامبدی یعنی وقتی او ناراحتت می کنه تو هم ناراحتش کنی یعنی بعد اینکه عصبانی می شه تاچند ساعتی سرد برخورد کنی و تحویلش نگیری و کارهایی رو که می خواد انجام ندی ،البته این روش ریسک داره و ممکنه رابطه تو و همسرت رو به هم بریزه

اگر هیچ کدوم از این روشها جواب نداد یا اینکه جواب داد اما کاملنبود اخرین راه اینه که کاری کنی که لا اقل کمتر اذیت بشی و اونم اینه که سعی کنی بیخیال عصبانیت همسرت بشی و اونو همین طور که هست قبولش کنی و عصبانیت و ایرادها وفحش هاش رو به هیچ بگیری و انگار کنی که یه بچه یا کسی که نمی فهمه چی می گه اینحرفا رو بهت زده اگر این طور برخورد کنی تدریجا ناراحتیت از برخوردهای همسر کم میشه

موفق باشید