بیاندیشیم

سبک اعتیاد امروزه مدرن شده. چت الان منقل قدیمه. از مسئول سایت میخوام یه پست بگذارن در مورد راهکارهای دفع این بلای خانمانسوز  چون این قصه سر دراز داره:

بیکاری پسر مجرد +تعلل والدین+ ارایش وبدحجابی دختران خیابون+چشمچرانی پسران---> ورود به حیاط خلوت چت با دختران نامحرم + غفلت از قیامت و در محضر خدا بودن + بی تفاوتی نسبت به ندای وجدان---> تباه کردن سالهای جوانی با gf های رنگارنگ خیابونی یا اینترنتی---> عدم تلاش برای مهیا شدن زمینه های ازدواج + بی میلی نسبت به همسر---> مشاجره با خانواده یا همسر به دلیل نارضایتی از زندگی---> مرکز مشاوره و دادگاه رفتن

یادش بخیر اینجا همان خانه ایست که قرار بود محل ارامش او باشد ولی سالها پیش با بازشدن پای اعتیاد به چت در ان حالا تنها چیزی که در ان پیدا نمی شود ارامش است         

سوال:

سلام

من خانمى شاغل هستم و چند سال است كه ازدواجكرده ام از لحاظ اعتقادی فردی معتقد هستم و در محیط كار علی رغم جوّ بدى كه حاكماست با همكارانِ مرد خیلى جدى و رسمى برخورد میكنم اما مدتى است یكى از همكارانمرد مجرد به بهانه مشورت خواستن از من از طریقsms  و حضوری در محل كار یك جور صمیمیت را بوجود آورده استكه من هم ناخواسته و با این توجیه كه پسر سالمى است وارد این رابطه شدم تا ب حال خیلى حفظ حریمشده است اما من با توجه ب علاقه كه ب زندگى خودم دارم نگران این قضیهِ هستم كهاحساس وابستگى ب عنوان یك دوست در من ایجاد شده است و قادر ب كنترل ان نیستم.متاسفانهجورى شده كه روزنه باید از حال هم با خبر باشیم. تو رو خدا راهنمایى بفرمائید باتشكر

با سلام خدمت شما
پسری هستم كه 1 ماه پیش با دختر خانمی كه 7 سال از من كوچكتره آشناشدم ازهمون ابتدا نیتم پاك بود وقصدم ازدواج وبه خاستگاری ایشون رفتم تا حالا همه چیزخوب بوده وانها هم به خانه ما آمدن فقط اینكه از سمت من یه مشكلی ایجاد  شده میترسماون دختری كه میخواستم نباشه چون من به ظاهر اهمیت میدم و ظاهر ایشون هم معمولیاست-وقتی تو خیابون میرم وپسرهای دیگه را میبینم كه با یه دختر هستند و اون دختراگر زیبا باشه سریع با اون مقایسه میكنم كه چرا این خوشگلتره واون نیست نمیدونم چكاركنم--- میترسم باهاش ازدواج كنم وبعدش خودم رو سرزنش كنم كه خوشگلتر از این گیرممیومده--- این موضوع را توی سایت بگذاریدتا بقیه هم نظر بدن---- ممنوناز شما

سوال:

سلام

من دختری هستم 29 ساله.مدت 7ماه عقد بودم و مدت6ماهه که عروسی کردیم.همسرم 33 سال دارند..من و همسرم خیلی همدیگر را دوست داریم.وهر دو این را می دانیم.اما مشکل کجاست؟!!!!!یک ماهی از عروسیمون نگذشته بود که متوجه شدمهمسرم چت میکنه.ازش که پرسیدم قول داد دیگه این کارو نکنه..بعد از مدتی ایمیل هاشوبه طور اتفاقی باز کردم دیگه کلی کانتکت داره .و حتی بعد از قولی که به من دادهبود برای یکیشون ایمیل زده بود و مثلاً یلدا را تبریک گفته بود.با کلمه یعزیزم هم او را خطاب کرده بود.ایمیل های قبلش به اون دختر را که خوندم. نوشته بودمنو یادت میاد. یا کی میری روم بگو منم بیام.مثل اینکه مدتی از او خبر نداشتهبوده.بعد از قولش ایمیل زده بود اما جت نکرده بود.دقیقاً نزدیک عروسیمون ایمیل هاشبه اون بیشتر و چت هاش هم بیشتر بود.من خیلی ناراحت شدم و بعد از صحبت هایی کهکردیم گفت  مدتی که برای کار در شهر دیگری بوده از فرط تنهایی به چت رویاورده و دیگه عادت شده براش.هرچند لذتی نمی بره و خودش هم خسته شده اما عادت کرده.حتی چند بار هم چت سکسی کرده بوده.تو دوران عقد پیش هم  که بودیم اکثراًزوری ارضاش میکردم میگفت یا خستم یا اینجا نمیشه.به من اکثراً سرد بود.در حالیکهمن از نظر جنسی اطلاعاتم بالاست و همه کاری براش کرده و می کنم. توی خانه هم لباسهای باز می پوشم .با ارایش هستم و.....فکر نکنم از نظر احساسی و عاطفی و جنسی براشکم گذاشته باشم.خودش هم همینو میگه.اون شب که آمد خانه از بس گریه کرده بودم چشمهام ورم کرده بود. اونم بخاطر اینکه من این طور شده بودم کلی خودشو زد بهم قول داددیگه چت نکنه ایمیل هاشم بست. از من خواست مشاوره برویم.رفتیم. یک مساله دیگه اینکه اوایل ازدواج همسرم بیرون که می رفتیمخیلی به دخترا نگاه میکرد.بیشتر از حد طبیعی.حتی از کنارشون که رد می شدیم برمیگشت باز نگاه میکرد.من چادری بودماما بعد از ازدواج چون دیدم مانتویی دوس داره با مانتو اومدم.حتی با ارایش.اما اوناینطور بود.حتی یکبار تو رستوران که نگاه از یک دختر فشن بر نمی داشت.منم حساسمروی این مسایل.میرم تو لاک خودم.کم حرف میشم.بالاخره بهش گفتم  علت ناراحتیمرفتارشه.خوب اونم واقعاً خیلی بهتر شده.اما  من هنوز درگیرم .یک دختر که میبینم همه حواسم به اینه که همسرم نگاهش میکنه یا نه.با اینکه واقعاً بهتر شده. اماانگار هنوز بهش شک دارم .باهاش که بیرون میرم ارامش ندارم.تو جمع های خانوادگینمیرم مبادا نگاهش به دخترا باشه.دارم دیوونه میشم.تو رو خدا کمکم کنید.ما عاشق همیم. اگررابطه زناشویی ما کم بشه حس میکنم بهم سرد شده و باز داری کاری سر دار میاره.چون کممیلی شو میذارم پای این که براش جذاب نیستم و برای همین هم به بقیه نگاهمیکنه یا چت می کرده.اعتماد به نفسم اومده پایین.با اینکه سعی کردم اعتماد به نفسهمسرمو بالا ببرم با تحسین و تعریف و قدردانی ازش. خودش میگه تنها عشقزندگیشم.میدونم خیلی خواستگاری رفته و نپسندیده.می دونم دوستم دارم.همه جوره حامیمهست.اما نسبت بهش کم اعتماد شدم...من نمی دونم واقعا اون ارتباط با دخترا رو کنارگذاشته یا نه.واسه همین روی همه رفتارهاش مشکوکم.اگه مثلاً سه چهار روز بگذره و طرفمنیاد میگم حتما باز یه خبریه که به من سرد شده.خواهش میکنم کمکم کنید.من به کمکفکریتون نیاز دارم.

سحر

با سلام من دختر خانمی مجرد هستم چند مدت پیش با یه آقای مجرد ی در حیطه مسائل کاری البته خود من با اندیشه ذهنی آشنایی صحبت کردم. البته اولین مکالمه ای بود که بیش از ده دقیقه طول کشید... بنده وهم ایشون در سراسر مکالمه ادب واحترام البته حریم ها رو رعایت کردیم وبحث از مسیرش حتی منحرف هم نشد. در طول صحبت من به وجوه اشتراکم با اون آقا پی بردم و به نظرم شخصیتشون خیلی به بنده( شبیه )بود وفرد معقولی هم وآرامی به نظر میرسیدن ولی آخر مکالمه در کمال ناباوری وتضاد در نوع برخورد به من جسارت کردن و مرا مورد توهین و تمسخر قرار دادند!!!!ومن واقعا در فکر فرو رفتم که علت برخوردشون چی بود ؟؟؟ دوست دارم  آقایان درباره علتش نظر بدن و خانم ها تجربیاتی از این دست رو بگن تا دیگر این اتفاقات برای من و دیگران نیفته... لازم به ذکره هم ایشون وهم من فعلا شرایط ازدواج رو نداشتیم.

آیا این روش آشنایی صحیحه؟ ویا این که درست نیست